پاندمی شدن کروناویروس را احتمالاً می‌توان بدترین بحران قرن ۲۱ خواند. علی‌رغم تلاش‌های همه جانبه جهانی برای کنترل شیوع این بیماری، هیچ جنبه‌ای از زندگی انسان‌ها نیست که از همه‌گیری آن در امان مانده باشد. بسته شدن دانشگاه‌ها و رایج شدن آموزش مجازی به‌جای حضور در کلاس‌های درس، یکی از تجربه‌هایی بود که پس از شیوع کروناویروس با سرعت زیاد به وقوع پیوست.
در این بین جامعه دندانپزشکی در حوزه درمان و آموزش وضعیت متفاوتی را تجربه کرد. انتقال ویروس از طریق ذرات معلق موجود در هوای فضای درمانی دندانپزشکی و مجاورت دندانپزشکان با خون و بزاق دهان بیمار، سبب بالا رفتن خطر ابتلای دندانپزشکان به این بیماری ویروسی و نگرانی سیاست‌گذاران حرفه دندانپزشکی شد. مطب‌ها برای درمان‌هایی به غیر از موارد اورژانسی بسته شدند و دانشگاه‌ها در سیاست‌گذاری خود برای دانشجویانی که واحدهای عملی را می‌گذراندند به چالش کشیده شدند. پاندمی شدن کرونا بر آموزش‌های بالینی دانشجویان دندانپزشکی که در شرف فارغ‌التحصیلی بودند تأثیر منفی گذاشت. گفتنی است مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها در آمریکا، برای مؤسسات آموزشی دستورالعمل‌هایی منتشر کرده و از آن‌ها خواسته بود حتی‌الامکان کلاس‌های خود را به صورت مجازی برگزار کنند و در غیر این صورت کلاس‌های حضوری با فاصله‌گذاری اجتماعی و با پیشگیری از استفاده مشترک از مواد و ابزارآلات برگزار شوند.
از آنجا که دانشکده‌های دندانپزشکی به تازگی دچار تغییر الگوی آموزشی شده‌اند، اطلاعات زیادی راجع به تجربه دانشجویان از این تغییرات وجود ندارد و در زمینه تأثیر پاندمی کروناویروس بر روی آموزش دندانپزشکی هنوز مطالعات تجربی انجام نشده است.
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رزمن که در ایالت یوتا، آمریکا واقع شده و در دو مقطع دندانپزشکی عمومی و تخصص ارتودنسی دانشجو می‌پذیرد، به صورت آنلاین تحقیقی بر روی دانشجویان خود انجام داده است تا تأثیر کروناویروس را از جوانب مختلف بر روی آنان بسنجد. این تحقیق که در ژورنال آموزش دندانپزشکی منتشر شده، بر روی ۶ حوزه شامل : ۱. پروتکل‌های در نظر گرفته شده بعد از بازگشایی دانشگاه؛ ۲. عکس‌العمل‌های سازمانی؛ ۳. دغدغه‌های دانشگاهی دانشجویان؛ ۴. دغدغه‌های دانشجویان درباره سلامت جسمانی خود؛ ۵. دغدغه دانشجویان درباره سلامت روانی خود؛ و ۶. دغدغه دانشجویان درباره مسائل مالی تمرکز داشت. در نهایت نتایج توسط گروه ۵نفره‌ای مورد بازبینی قرار گرفت.
در این مطالعه ۱۴۵ دانشجو شرکت کردند که ۹۲ و ۴ دهم درصد از آنان دانشجوی دندانپزشکی عمومی و باقی دانشجوی تخصص ارتودنسی بودند.
کیفیت واحدهای عملی و انگیزه برای درس خواندن، مهم‌ترین نگرانی دانشجویان
در این تحقیق بیش از ۷۰ درصد از دانشجویان اعلام کردند آموزش‌های آنلاین برای آنان مثمر ثمر بوده؛ اما تنها ۲۷ درصد معتقد بودند اساتیدشان در زمان بسته بودن دانشگاه در آموزش‌های بالینی مفید عمل کرده‌اند. البته ۸۷ و ۶ دهم درصد از دانشجویان از تکنولوژی دانشگاه در تأمین آموزش‌های مجازی راضی بودند و باقی هم نظری نداشتند؛ بنابراین هیچ دانشجویی از این جهت ابراز نارضایتی نکرد.
تمرکز بر دروس دانشگاهی در آموزش‌های از راه دور، دغدغه دیگر مهم دانشجویان بود و بیش از ۴۳ درصد از آنان، این کار را سخت می‌دانستند؛ در حالی که بیش از ۴۴ درصد اعلام کردند دیگر انگیزه‌ای برای درس خواندن ندارند. در نهایت دغدغه نیمی از دانشجویان این بود که نتوانند به موقع درسشان را تمام کنند.
نگرانی‌های جدی درباره وضعیت سلامتی
از میان شرکت‌کنندگان در این تحقیق بیش از ۴۰ درصد درباره سلامت جسمانی خود دغدغه جدی داشتند که این دغدغه‌ها شامل نگرانی ازابتلا به کروناویروس از طریق تماس با بیمار یا هنگام شرکت در کلاس‌ها یا حضور در تجمعات دانشگاهی می‌شد.
اما ۳۲ درصد دانشجویان نگران وضعیت سلامت روانی خود بودند و نگرانی‌هایشان را ترس از ناتوانی در کنترل امور مهم در زندگی یا سازش با آنچه مجبور به انجامش هستند و حس ناامنی از بحران پیش آمده عنوان کرده بودند. گذشته از این نیمی از دانشجویان از بی‌ثباتی مالی خود نگران بودند و حدود ۲۰ درصد گفته بودند نگرانند نتوانند پس از پایان تحصیلاتشان شغلی بیابند.
ارتباط بین سن و دغدغه‌های دانشجویان
ضریب همبستگی اسپیرمن بین تأثیر بسته شدن دانشکده، سن و نگرانی‌های دانشجویان نشان می‌دهد دانشجویان جوان‌تر دغدغه‌های احساسی بیشتری نسبت به وضعیت سلامتی خود دارند و این دسته از دانشجویان از بسته شدن دانشکده هم بیشتر احساس ناامنی می‌کردند.
البته روشن است که این یک مطالعه‌ی مقطعی (Cross-sectional study) و محدود به یک دانشگاه است. با این وجود نتایج آن می‌تواند نمودی از تجارب دانشجویان دندانپزشکی در دوران پاندمی کرونا و راهنمایی برای کمک به دانشجویان برای مطابقت پیدا کردن با پروتکل‌های جدید باشد.
منبع: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/jdd.12404
پاندمی شدن کروناویروس را احتمالاً می‌توان بدترین بحران قرن ۲۱ خواند. علی‌رغم تلاش‌های همه جانبه جهانی برای کنترل شیوع این بیماری، هیچ جنبه‌ای از زندگی انسان‌ها نیست که از همه‌گیری آن در امان مانده باشد. بسته شدن دانشگاه‌ها و رایج شدن آموزش مجازی به‌جای حضور در کلاس‌های درس، یکی از تجربه‌هایی بود که پس از …
