رئیس و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی ایران
با سلام و احترام
در پی اعلام وصول طرح اصلاح نظام آموزش پزشکی و ایجاد عدالت در دسترسی به خدمات درمانی در مجلس شورای اسلامی، جامعه دندانپزشکی ایران ضمن احترام به دغدغه پیشنهادکنندگان طرح و امید به نیت خیرخواهانه در تهیه آن، برحسب وظیفه ذاتی خود به‌عنوان یک تشکل علمی و صنفی با سابقه‌ای ۶۰ ساله مواردی را به شرح ذیل اعلام می‌دارد:
- با توجه به شرایط کنونی کشور و مضیقه‌ها و مشکلات جدی موجود در جامعه، پیشنهاد چنین طرحی در این زمان جای سؤال جدی دارد؟!
- با توجه به افزایش روزافزون میزان مهاجرت اعضای جامعه پزشکی در سال‌های اخیر که ریاست کل سابق نظام پزشکی، استاد پیشکسوت جناب آقای دکتر ظفرقندی نیز در بیانات اخیر خود به درستی به موضوع اشاره داشته و اعلام نگرانی جدی نمودند، به نظر می‌رسد منطقی‌ترین کار در حال حاضر حفظ نیروهای موجود و آسیب‌شناسی دقیق موضوع در راستای جلوگیری از خروج نخبگان کشور می‌باشد.
- عدم ارائه برنامه‌ای درست در حفظ نیروهای موجود و افزایش ظرفیت‌ها، نه‌تنها سودی را عاید کشور نخواهد کرد بلکه با انجام هزینه‌های فراوان از اموال عمومی و پرورش نیروهای کارآمد به دلیل شرایط موجود که موجب فرار نخبگان شده است، ماحصل تمام هزینه‌های صورت گرفته بدون هیچ زحمتی در اختیار کشورهای دیگر قرار خواهد گرفت که قطعاً مغایر منافع ملی کشور می‌باشد.
- با توجه به فعالیت‌های صورت گرفته در راستای بهره‌مندی آموزشی عادلانه در سطح کشور در آموزش و پرورش و همچنین به‌واسطه پیشرفت فضای مجازی که خود موجب تسهیل در بهره‌مندی آموزشی و ارتقای عدالت شده است، به نوعی از حجم مناطق محروم و کم برخوردار کاسته شده است و لذا افزایش سهمیه‌های بومی به شیوه پیشنهاد شده نه تنها کمکی به گسترش عدالت نخواهد کرد بلکه خود تبعیضی واضح و از عوامل دلسردکننده و موجب کاهش انگیزه خواهد بود. خوب است مرکز پژوهش‌های علمی مجلس شورای اسلامی، پژوهش دقیقی در این خصوص داشته باشد تا میزان اثربخشی این‌گونه تصمیمات بررسی شود.
- در آخرین آزمون پذیرش دستیار تخصصی، در تعدادی از رشته محل‌ها حتی در رشته‌های بسیار ارزشمند، با خالی ماندن ظرفیت‌ها رو به رو هستیم. این امر خود پیام روشنی است که کمبود نیروی انسانی را نه با افزایش غیر کارشناسانه ظرفیت‌ها، بلکه با ایجاد بستر امید و انگیزه مدیریت کرد و عیب کار را در جای دیگری باید جست.
- بحث بی‌عدالتی که دغدغه اعلامی نگارندگان طرح بوده است، قطعاً دغدغه جامعه پزشکی نیز می‌باشد، با این تفاوت که دغدغه اصلی جامعه پزشکی بی‌عدالتی در نحوه پذیرش دانشجو، بی‌عدالتی در سهمیه‌های تخصیصی، بی‌عدالتی در حقوق و مزایای دریافتی، بی‌عدالتی در شیوه‌های جذب اعضای هیئت‌علمی و برخی برخوردهای نامناسب حاکمیتی و بسیاری دیگر از این قبیل می‌باشد که شاید ریشه بسیاری از معضلات کنونی بوده و لذا شایسته هست که دلسوزان کشور برای حل این مسائل لایحه و طرح پیشنهاد نمایند.
- اگر کمبودی در نیروهای متخصص در برخی نقاط کشور وجود دارد، چاره کار در افزایش ورودی‌ها نیست بلکه باید با فراهم کردن شرایط خروجی دانشگاه‌ها را مدیریت نمود و با ارائه طرح‌های مناسب تشویقی موجبات تمرکززدایی نیروهای متخصص را از مراکز استان فراهم کرد.
- موضوع بسیار مهم دیگر توجه به ساماندهی جدی طرح پزشک خانواده می‌باشد چرا که پاشنه آشیل عدالت درمانی در راه‌اندازی درست این طرح بوده که اگر این‌گونه شود قطعاً نیازهای درمانی به درستی هدایت شده و کادر درمانی موجود کشور پاسخگوی نیازهای حوزه سلامت خواهد بود.
- مورد دیگر که در ارائه طرح مغفول مانده، ظرفیت زیرساخت‌های آموزشی می‌باشد، چنانچه افزایش ظرفیت‌ها در ذیل امکانات آموزشی فعلی مدنظر باشد، بدون شک کیفیت آموزش فدای کمیت خواهد شد، خصوصاً در حوزه‌ای که کوچک‌ترین خطایی با سلامت و جان مردم مرتبط می‌باشد. اگر قرار است ابتدا زیرساخت‌های لازم برای افزایش ظرفیت تأمین و مورد توجه قرار گیرد، باید پرسید با کدام بودجه و با چه برآوردی؟ با کدام توجیه هزینه- فایده؟
- رشته‌های پزشکی برخلاف برخی رشته‌های علوم پایه، صرفاً با احداث فضای آموزشی در قالب کلاس دانشکده، قابل گسترش نمی‌باشد، بلکه نیازمند کادر مجرب آموزشی و نیز زیرساخت‌های درمانی مانند فضاهای درمانی و غیره دارد که در هیچ کجای طرح اشاره درستی به موضوع نشده است.
- از دیرباز پذیرفته‌شدگان رشته‌های پزشکی جزء نخبه‌ترین افراد جامعه محسوب شده و لذا مردم با اطمینان قلبی خاصی به این افراد مراجعه کرده و با خیال راحت سلامت خود و عزیزانشان را به تصمیم آن‌ها می‌سپردند. افزایش ناگهانی و بدون کارشناسی ظرفیت پذیرش و همچنین تخصیص غیرمنصفانه سهمیه‌ها هیچ اثر مثبتی نخواهد داشت جز اینکه با ایجاد تسهیل در شرایط ورود و ایجاد بستر رقابتی غیرمنصفانه، جامعه به‌درستی دیگر آن اطمینان قبلی را به طبیبان آینده نخواهد داشت، کما اینکه در طی سالیان گذشته و با اختصاص برخی سهمیه‌ها تا حدی این موضوع در اذهان عمومی ایجاد شده است.
- فراموش نکنیم که کلید اصلی درمان درست، برقراری ارتباط سالم و سازنده بین طبیب و بیمار می‌باشد، اگر قرار باشد با تصمیمات قهری پزشکی و طرح‌های یک‌شبه، پزشک را ملزم به حضور در منطقه‌ای خاص به مدتی طولانی کنیم، بدون آنکه شرایط لازم و ایجاد میل و رغبت در نظر گرفته شود، اولین کسی که متضرر خواهد شد، بیمار است.
- در طی سالیان گذشته شاهد افزایش بی‌رویه دانشکده‌های پزشکی، دندانپزشکی و … در سطح کشور بوده‌ایم، سؤالی که قبل از هر تصمیم جدیدی در این حوزه، باید پاسخی مبتنی بر تحقیق دقیق کارشناسی داشته باشد، این است که آیا این افزایش‌های دستوری که بعضاً با پیگیری‌های موردی نمایندگان مجلس و مسئولین شهرهای مختلف کشور صورت گرفته تا چه حد منجر به افزایش کیفیت خدمات درمانی شده و آیا هزینه صورت گرفته، خروجی متناسبی داشته است؟
در پایان شایان‌ذکر است که جامعه دندانپزشکی ایران ضمن استقبال از هر پیشنهاد کارشناسی و سازنده‌ای که موجب افزایش عدالت واقعی و برخورداری بیشتر مردم عزیز کشور از خدمات درمانی باشد، آمادگی خود را به منظور مشارکت در نگارش طرحی که با در نظر گرفتن جمیع جهات در وهله اول موجب حفظ نخبگان در داخل کشور گردد و همچنین کمکی در گسترش عدالت نماید، اعلام می‌دارد.
دکتر علی تاجرنیا
رئیس هیئت‌مدیره
جامعه دندانپزشکی ایران
رئیس و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی ایران با سلام و احترام در پی اعلام وصول طرح اصلاح نظام آموزش پزشکی و ایجاد عدالت در دسترسی به خدمات درمانی در مجلس شورای اسلامی، جامعه دندانپزشکی ایران ضمن احترام به دغدغه پیشنهادکنندگان طرح و امید …
